شربیان

چهارشنبه‌سوری یکی ازجشن های ایرانی  است که در شب آخرین چهارشنبهٔ سال (سه‌شنبه شب) برگزار می‌شود.

آتش‌بازی و گره‌گشایی از قدیم معمول بوده‌است. آتش‌افروختن در این اواخر متداول شده‌است. در گذشته به جای آتش‌افروختن و پریدن از روی آن صبح روز چهارشنبه کودکان و جوانان از روی آب روان پریده و جمله «آتیل ماتیل چرشنبه بختیم آچیل چرشنبه» را می‌گفتند. آجیل و میوه خشک خوردن از ضروریات است و ترک نمی‌شود اگر دوست یا مهمان و تازه‌واردی داشته باشند باید حتماً شب چهارشنبه‌سوری خوانچه‌ای از آجیل خام و میوه خشک برای او بفرستند.

درآذربایجان  آب‌پاشی از بام خانه‌ها بر سر عابرین نیز رایج است که از آداب دوران ساسانیان بوده و هنوز در میان ارمنیان و زردشتیان ایران معمول است که در یکی از جشن‌های خود بر یکدیگر آب می‌ریزند

نسل جدید ایران از آیین‌های این جشن شناخت چندانی ندارد.

برخی معتقدند در سال‌های اخیر چهارشنبه‌سوری با حرکت به سوی  خشونت، تحریف و استحاله شده‌است و از اصالت خود فاصله گرفته‌است. امروزه، استفاده از مواد محترقه و آتش‌زا که بعضاً دست‌ساز و خطرناک هستند بسیار رایج است و جایگزین آیین‌های کهن شده‌است.در چند سال گذشته، این شب همواره دارای آمار آسیب‌دیدگی و گاهی دارای تلفات جانی بوده‌است .برگزاری چهارشنبه‌سوری باآلودگی صوتی، آسیب به تابلوها و دیوارهای شهر و ایجاد فضایی خشونت‌آمیز و تنش‌زا همراه است به طوری که برخی شهروندان از رفت‌وآمد در خیابان‌ها بیم دارند.

در شربیان با نزدیک شدن عید نوروز مردم شهر در شب سه شنبه (چرشنبلیح) با روشن کردن اتش در کناروگوشه خیابانها به شادی وسور می پردازند بعضی به قرشال سالاماغ وبعضی ها به قولاغ آسماغ وبعضی ها در تدارک اماده کردن هفت سین خونه  ها شان ....

متاسفانه تا نصفی از شب مواد متحرقه باعث ایجاد آلودگی صوتی گشته وبا عث نارضایتی بعضی از خانواده ها می گردد اما جوانان شربیان امروزی باید یادشان باشد ادب ورسوم های عیدی بهترازاین کارها ی امروزی که تقلید شده از بعضی جاها ست می تواند باشد.